Kończymy te zabawy

Jakoś tak zawsze wypada, że Tatry kończą się dla mnie (lub zaczynają się) Rusinową Polaną. No nie ma takich mocnych, żeby nie odwiedzić tego miejsca. Po pierwsze dla widoków. Po drugie dla gorącego oscypka. Po trzecie dla owiec. Po czwarte dla stosunkowo małej liczby ludzi. Po piąte dla unikalnej kompilacji tego wszystkiego.
Zupełnie zaskoczył mnie początek szlaku z Wierchu Porońca. Ostatnia wichura wymiotła stamtąd wielkie połacie lasu. Z jednej strony, git- odsłoniły się widoki, ale z drugiej strony jednak trochę szkoda...
Widoki na polanie były średnie, trzeba było polować na lukę w chmurach. Oscypek był smaczny (jak zawsze tam), ludzi nie za wiele, a i owce przyjazne. Nawet za bardzo. Bez zażenowania jedna czy dwie buszowały wśród turystów, wyjadając bułki, owoce i co tam kto miał pod ręką, czym wzbudzały niepomierną wesołość turystów. Podobnie z resztą jak baca ganiający te "zbłąkane" owieczki po hali w celu zagonienia do stada.
Dzień był długi, po południu z Anią i jej mężem wyruszyłyśmy w kierunku Polany Stoły. Nie mogło być tak, że razem nie wejdziemy na jakiś szlak. W kościeliskiej zastaliśmy baców w upranych portkach przeganiających owce z jednej strony na drugą, a wszystko na komendę. Komendę reżysera jakiegoś nowego filmu ze Stenką i Fryczem. Ciekawie będzie to potem obejrzeć na ekranie.
Anię i jej szanownego współmałżonka pociągnęłam niemiłosiernie szybko pod górę. Człowiek bez serca chyba jestem :o) Niewprawieni, ale trzymali się mocno- podziwiam, naprawdę podziwiam. Wyjazd zakończył się zatem wizytą na Polanie Stoły. Ludzi zero. Widoki ciekawe. Na pewno miejsce do odwiedzenia podczas kolejnych wyjazdów. Już się nie mogę doczekać.

Zdjęcia (3)

Komentarze (0)